Монолог шехзаде Мустафы

Я — Мустафа, сын султана Сулеймана, избранный шехзаде. Я — наследник великой империи османов. Этот трон, эта власть, это бремя… Сколько надежд я возлагал на престол, сколько жизней рассыпалось в прах у подножия моих мечтаний…
Могущество… Власть… Они как острие ножа, что искушают стальным блеском, но ранить ими можно лишь себя. Я вижу братьев и сестру, рыжеволосую тень, их победы и поражения. Они играют с властью, как в шахматы, и каждый неверный шаг — это гибель.
Я — Мустафа, избранный шехзаде. Я молю Всевышнего лишь об одном: чтобы он не послал мне власти, ради которой я вынужден буду пойти против родной крови.
Страх моих врагов передо мной, недоверие султана-отца… Они хватают меня ледяными руками, тянут вниз… Я на краю пропасти. Я чувствую, что вот-вот разразится буря… Кто выстоит в ней? Кто переживет ее?
В тени роскоши дворцов скрываются слезы моих жертв и моих врагов, а отражение в зеркале спрашивает: кто я теперь? Я — не просто шехзаде Мустафа, наследник… Во мне поселилась тьма. Та тьма, что еще долго будет рядом, будет идти со мной рука об руку, пока буря не стихнет…
Я — Мустафа, избранный шехзаде.

***

I am Mustafa, the son of sultan Suleiman, the chosen prince. I am the heir to the great Ottoman empire. This throne, this power, this burden… How many hopes I had placed on the throne, how many lives crumbled to dust at the foot of my dreams…
Power… Power… They are like the edge of a knife that tempts with a steely sheen, but they can only hurt themselves. I see my brothers and sister, the red-haired shadow, their victories and defeats. They play with power like chess, and every wrong step is death.
I am Mustafa, the chosen prince. I pray to the Almighty for only one thing: that he does not send me the power for which I will be forced to go against my own blood.
The fear of my enemies in front of me, the distrust of the sultan-father… They grab me with icy hands, pull me down… I'm on the edge of a precipice. I feel like a storm is about to break… Who can stand in it? Who will survive her?
In the shadow of the luxury of palaces, the tears of my victims and my enemies are hidden, and the reflection in the mirror asks: Who am I now? I am not just prince Mustafa, the heir… Darkness settled in me. The darkness that will be with me for a long time will walk with me hand in hand until the storm subsides…
I am Mustafa, the chosen prince.

***

Ben Şehzade tarafından seçilen Sultan Süleyman'ın oğlu Mustafa'yım. Ben büyük Osmanlı imparatorluğu'nun varisiyim. Bu taht, bu güç, bu yük... Tahtta ne kadar umut yükledim, hayallerimin dibinde kaç can toz haline geldi...
Güç... Güç... çelikle baştan çıkaran bir bıçağın ucu gibidirler, ancak onlarla sadece kendinizi yaralayabilirsiniz. Kardeşlerimi, kızıl saçlı gölgeyi, zaferlerini ve yenilgilerini görüyorum. Satranç gibi güçle oynuyorlar ve her yanlış adım bir kıyamettir.
Ben Şehzade'nin seçtiği Mustafa'yım. Yüce'ye tek bir şey için dua ediyorum: Bana kendi kanıma karşı gelmek zorunda kalacağım yetkililer göndermemesi için.
Düşmanlarımın benden korkması, padişah baba'nın güvensizliği... Beni buzlu elleriyle tutuyorlar, aşağı çekiyorlar ... Ben uçurumun eşiğindeyim. Sanki bir fırtına patlamak üzereymiş gibi hissediyorum... içinde kim ayakta kalacak? Ondan kim hayatta kalacak?
Sarayların lüksünün gölgesinde kurbanlarımın ve düşmanlarımın gözyaşları gizleniyor ve aynadaki yansıma soruyor: Ben şimdi kimim? Ben sadece varis şehzade Mustafa değilim, içime yerleşen karanlıktı. Uzun süre etrafta olacak olan o karanlık, fırtına azalana kadar benimle el ele gidecek...
Ben Şehzade'nin seçtiği Mustafa'yım.